Waarom ik nooit een kookboek koop – maar nu wel

Vegan for friends is geschreven door Alexander Gershberg. In zijn kookboek laat hij zien dat plantaardige gerechten niet saai en flauw hoeven te zijn. Toch was het om een andere reden waarom ik geen moment aarzelde om het kookboek te bestellen.

Kookboeken

Je moet weten dat ik nauwelijks kookboeken in huis heb. Best stom eigenlijk, want kookboeken kunnen je enorm veel leren over nieuwe smaken, kruiden en gerechten. Maar ik ben zelf elke dag aan het experimenteren in de keuken, dus ben daar niet zo mee bezig. Tot ik zag dat de schrijver een bericht deelde op een van de vegan Facebookpagina’s die ik volg. De kern van zijn bericht was dat hij eindelijk zijn kookboek met iedereen kon delen en daarmee zijn persoonlijke verhalen die gelinkt zijn aan zijn gerechten.

Persoonlijk

Zijn persoonlijke herinneringen aan de gerechten die in het kookboek staan. Hij neemt je mee en vertel je over de mooie herinneringen aan het eten en bijvoorbeeld zijn oma. Ik moet aan mezelf denken. De linzengerechten die ik maak zijn geïnspireerd door mijn mama, de Bengaalse keuken en doen me denken aan de tijden toen ik nog thuis woonde. Al die Italiaans geïnspireerde pasta’s die ik de laatste tijd post, zijn geïnspireerd door vakanties in Italië. En de couscous salade: geïnspireerd door een vriendin die het maakte tijdens een gezellige barbecue. Overal waar je komt, ruik en proef je nieuwe gerechten en soms kun je bepaalde smaken niet meer loslaten. Ze blijven in je herinneringen gegrift – samen met de mensen met wie je op dat moment was.

Familie en herkomst

Alexander Gershberg deelt recepten waar hij een herinnering aan heeft: zijn oma, zijn vrienden, zijn geboorteland Rusland en Israël waar hij opgroeide. Ook dat trok me aan: inspiratie halen uit de Israëlische keuken doe ik al. Bijvoorbeeld hummus of de kruiden die ze daar in veelvoud gebruiken zoals koriander en peterselie. Maar Russisch? Nee, Russische recepten nog nooit. Hoe interessant is dat? Misschien ontdek ik wel gerechten en smaken die me helemaal doen verwonderen. Misschien eet ik dan wel iets waarvan ik denk ‘dit ik hard ik veel eerder moeten kennen’.

Kookboek voor vrienden + een missie

Daarnaast is dit kookboek opgedragen aan zijn vrienden – zoals de titel al doet vermoeden. Hij wil vrienden eten voorschotelen waar hij trots op is en waar mensen mindblown van raken. Zelfs bij de eerste keer van het eten van een vegangerecht. Door middel van smaak en verzadigdheid. Zo wil hij je aansporen om lekkere en smaakvolle plantaardige gerechten te maken voor de mensen om je heen. Niet alleen omdat de hij van koken houdt, het zijn werk en passie is. Maar omdat het beter is voor het milieu, de dieren, jezelf en je lichaam. Love it.

Basis

Zijn gerechten zijn daarnaast gebaseerd op een macrobiotisch dieet. Granen, bonen en groenten vormen dan de basis van je voedingspatroon. Dus al zijn recepten zijn geïnspireerd op basis van marcobiotiek en daar houd ik van. Granen, bonen en groenten zijn namelijk de meest voedzame dingen die je kunt eten. Daarbij probeert hij suikers zoals witte pasta, rijst en geraffineerde suikers zo veel mogelijk te vermijden. Een man naar mijn hart.

Macrobiotisch dieet

Wat hij ook zegt, is dat je ervoor moet zorgen dat je avondmaaltijden uit groenten, granen én peulvruchten moeten bestaan voor een volledig voedzame maaltijd. Zo krijg je alle voedingsstoffen binnen en voel je je verzadigd. Dus kindeybonen én zilvervliesrijst, quinoa én linzen. Dat doe ik nog te weinig, maar ben wel geïnspireerd om dat toe te passen in mijn gerechten. Ik ben benieuwd hoe ik me voel en hoe m’n lichaam erop gaat reageren. Ook geeft ie aan niet te veel vleesvervangers te eten, omdat deze zo enorm bewerkt zijn. Ook hier ga ik in minderen. Eigenlijk wist ik dit al dondersgoed, maar soms moet je het weer even horen van een ander.

Waarom inspireert dit boek mij zo?

Want ik heb het kookboek nog maar net, dus nog geen recepten uitgeprobeerd. Ik heb de eerste 23 pagina’s al wel gelezen (introductie) en het hele boek doorgebladerd. Het is heel toegankelijk want er staan een boel makkelijke, maar wel smaakvolle recepten in. Veel ken ik al, zoals de rice paper rolls, gegrilde paprika en de simpele salades. Vele andere gerechten heb ik nog nooit geprobeerd, dus daar ben ik heel benieuwd naar. Ook kan ik nog genoeg leren van de Israëlische keuken, want van een groene Tahini had ik nog niet gehoord :-).

Visie

Alexander raakt me vooral door zijn woorden. De liefde  voor de mensen om zich heen, de liefde voor koken en hoe hij dat met elkaar verbindt. De liefde die hij heeft voor de wereld, de dieren en daarom vriendelijker probeert te koken. Hij inspireert me om nog voedzamer te eten, wat vaker de ongezonde dingen te laten liggen, vaker te koken voor mijn vrienden en nog meer vegan te eten dan ik al doe. Bovendien heeft hij ook een kruidenlijst in zijn boek staan, geweldig! Er staan smaakmakers tussen die ik nog niet gebruik, dus morgen ga ik heerlijk boodschappen doen in de biowinkel.

Ik hou ervan om geïnspireerd te raken door dingen om mij heen, de mensen, situaties, door films of documentaires. En nu dus dit kookboek :-).

Welk kookboek heeft jouw geïnspireerd?

-XOXO-